publicerad: 2015
bindhinna
bind|hinna
el. binde|hinna
substantiv
~n ‑hinnor • i öga
| Singular | |
|---|---|
| en bindhinna (en bindehinna) | obestämd form |
| en bindhinnas (en bindehinnas) | obestämd form genitiv |
| bindhinnan (bindehinnan) | bestämd form |
| bindhinnans (bindehinnans) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bindhinnor (bindehinnor) | obestämd form |
| bindhinnors (bindehinnors) | obestämd form genitiv |
| bindhinnorna (bindehinnorna) | bestämd form |
| bindhinnornas (bindehinnornas) | bestämd form genitiv |


