publicerad: 2015
bissering
biss·er·ing
substantiv
~en ~ar bissera
| Singular | |
|---|---|
| en bissering | obestämd form |
| en bisserings | obestämd form genitiv |
| bisseringen | bestämd form |
| bisseringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bisseringar | obestämd form |
| bisseringars | obestämd form genitiv |
| bisseringarna | bestämd form |
| bisseringarnas | bestämd form genitiv |


