publicerad: 2015
blåsare
blås·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. blåsarna • ⟨särsk. mus.⟩ till 2blåsa 2
| Singular | |
|---|---|
| en blåsare | obestämd form |
| en blåsares | obestämd form genitiv |
| blåsaren | bestämd form |
| blåsarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| blåsare | obestämd form |
| blåsares | obestämd form genitiv |
| blåsarna | bestämd form |
| blåsarnas | bestämd form genitiv |


