publicerad: 2015
bysantinare
bysant·in·are
[‑i`n‑]
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. bysantinarna • bysantin
| Singular | |
|---|---|
| en bysantinare | obestämd form |
| en bysantinares | obestämd form genitiv |
| bysantinaren | bestämd form |
| bysantinarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bysantinare | obestämd form |
| bysantinares | obestämd form genitiv |
| bysantinarna | bestämd form |
| bysantinarnas | bestämd form genitiv |


