publicerad: 2015
båggång
båg|gång
substantiv
~en ~ar • i örat; till 1gång 2
| Singular | |
|---|---|
| en båggång | obestämd form |
| en båggångs | obestämd form genitiv |
| båggången | bestämd form |
| båggångens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| båggångar | obestämd form |
| båggångars | obestämd form genitiv |
| båggångarna | bestämd form |
| båggångarnas | bestämd form genitiv |


