publicerad: 2015
böckling
böck·ling
substantiv
~en ~ar • rökt strömming el. sill
| Singular | |
|---|---|
| en böckling | obestämd form |
| en böcklings | obestämd form genitiv |
| böcklingen | bestämd form |
| böcklingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| böcklingar | obestämd form |
| böcklingars | obestämd form genitiv |
| böcklingarna | bestämd form |
| böcklingarnas | bestämd form genitiv |


