publicerad: 2015
curium
curi·um
[ku´rium]
substantiv
~et el. curiet el. ~ • en radioaktiv metall
| Singular | |
|---|---|
| ett curium | obestämd form |
| ett curiums | obestämd form genitiv |
| curiumet (curiet, curium) | bestämd form |
| curiumets (curiets, curiums) | bestämd form genitiv |


