publicerad: 2015
desintegration
des·integr·at·ion
substantiv
~en ~er • upplösning; sönderfall
| Singular | |
|---|---|
| en desintegration | obestämd form |
| en desintegrations | obestämd form genitiv |
| desintegrationen | bestämd form |
| desintegrationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| desintegrationer | obestämd form |
| desintegrationers | obestämd form genitiv |
| desintegrationerna | bestämd form |
| desintegrationernas | bestämd form genitiv |


