publicerad: 2015
diktamen
dikt·am·en
[‑a`m‑ el. ‑a´m‑]
substantiv; best. ~; pl. diktamina el. ~ • diktering; dikterat stycke el. anförande: en diktamen; skriva efter diktamen
| Singular | |
|---|---|
| en diktamen | obestämd form |
| en diktamens | obestämd form genitiv |
| diktamen | bestämd form |
| diktamens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| diktamina (diktamen) | obestämd form |
| diktaminas (diktamens) | obestämd form genitiv |


