publicerad: 2015
engångsspruta
en·gångs|spruta
substantiv
~n ‑sprutor • till 2spruta 2 engångs-
| Singular | |
|---|---|
| en engångsspruta | obestämd form |
| en engångssprutas | obestämd form genitiv |
| engångssprutan | bestämd form |
| engångssprutans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| engångssprutor | obestämd form |
| engångssprutors | obestämd form genitiv |
| engångssprutorna | bestämd form |
| engångssprutornas | bestämd form genitiv |


