publicerad: 2015
fascinera
fasc·in·era
[fa∫in‑ ljust sj‑ljud]
verb
~de ~t • göra hänryckt, tjusa; jfr fascination
| Finita former | |
|---|---|
| fascinerar | presens aktiv |
| fascineras | presens passiv |
| fascinerade | preteritum aktiv |
| fascinerades | preteritum passiv |
| fascinera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att fascinera | infinitiv aktiv |
| att fascineras | infinitiv passiv |
| har/hade fascinerat | supinum aktiv |
| har/hade fascinerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| fascinerande | |
| Perfekt particip | |
| en fascinerad + substantiv | |
| ett fascinerat + substantiv | |
| den/det/de fascinerade + substantiv | |


