publicerad: 2015
finrum
fin|rum
substantiv
~met; pl. ~, best. pl. ~men • till fin 1 1rum 1
| Singular | |
|---|---|
| ett finrum | obestämd form |
| ett finrums | obestämd form genitiv |
| finrummet | bestämd form |
| finrummets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| finrum | obestämd form |
| finrums | obestämd form genitiv |
| finrummen | bestämd form |
| finrummens | bestämd form genitiv |


