publicerad: 2015
flinga
flinga
substantiv
~n flingor • mest i pl.; lätt, tunt stycke av ngt: snöflinga; flingor med mjölk
| Singular | |
|---|---|
| en flinga | obestämd form |
| en flingas | obestämd form genitiv |
| flingan | bestämd form |
| flingans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| flingor | obestämd form |
| flingors | obestämd form genitiv |
| flingorna | bestämd form |
| flingornas | bestämd form genitiv |


