publicerad: 2015
få
1få
verb
fick konjunktiv finge, fått, pres. får • få en present; få tillstånd till ngt; man får inte stjäla; jag får säga, att ...
| Finita former | |
|---|---|
| får | presens aktiv |
| fås | presens passiv |
| fick | preteritum aktiv |
| ficks | preteritum passiv |
| finge | preteritum konjunktiv |
| Infinita former | |
| att få | infinitiv aktiv |
| att fås | infinitiv passiv |
| har/hade fått | supinum aktiv |
| har/hade fåtts | supinum passiv |
få ut
1 erhålla: få ut el. (sällan) utfå skadestånd2 ha utbyte: hon fick ut mycket av kursenInfinita former att få ut infinitiv aktiv
2få
adjektiv; komp. färre, superl. färst • i ringa antal
| Positiv | |
|---|---|
| de få + substantiv | |
| Komparativ | |
| färre + substantiv i plural | |
| Superlativ | |
| färst + substantiv i plural |


