publicerad: 2015
förarintyg
för·ar|in·tyg
substantiv
~et; pl. ~ förare intyg
| Singular | |
|---|---|
| ett förarintyg | obestämd form |
| ett förarintygs | obestämd form genitiv |
| förarintyget | bestämd form |
| förarintygets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förarintyg | obestämd form |
| förarintygs | obestämd form genitiv |
| förarintygen | bestämd form |
| förarintygens | bestämd form genitiv |


