publicerad: 2015
förbudsivrare
för·buds|ivr·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑ivrarna förbud ivrare
| Singular | |
|---|---|
| en förbudsivrare | obestämd form |
| en förbudsivrares | obestämd form genitiv |
| förbudsivraren | bestämd form |
| förbudsivrarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förbudsivrare | obestämd form |
| förbudsivrares | obestämd form genitiv |
| förbudsivrarna | bestämd form |
| förbudsivrarnas | bestämd form genitiv |


