publicerad: 2015
fördragsbrott
för·drags|brott
substantiv
~et; pl. ~ • till fördrag 1 brott 1
| Singular | |
|---|---|
| ett fördragsbrott | obestämd form |
| ett fördragsbrotts | obestämd form genitiv |
| fördragsbrottet | bestämd form |
| fördragsbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fördragsbrott | obestämd form |
| fördragsbrotts | obestämd form genitiv |
| fördragsbrotten | bestämd form |
| fördragsbrottens | bestämd form genitiv |


