publicerad: 2015
förkolning
1för·koln·ing
substantiv
~en • till förkolna
| Singular | |
|---|---|
| en förkolning | obestämd form |
| en förkolnings | obestämd form genitiv |
| förkolningen | bestämd form |
| förkolningens | bestämd form genitiv |
2för·kol·ning
substantiv
~en • till förkolas
| Singular | |
|---|---|
| en förkolning | obestämd form |
| en förkolnings | obestämd form genitiv |
| förkolningen | bestämd form |
| förkolningens | bestämd form genitiv |


