publicerad: 2015
genitivattribut
gen·it·iv|at·trib·ut
substantiv
~et; pl. ~ • till attribut 2 genitiv
| Singular | |
|---|---|
| ett genitivattribut | obestämd form |
| ett genitivattributs | obestämd form genitiv |
| genitivattributet | bestämd form |
| genitivattributets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| genitivattribut | obestämd form |
| genitivattributs | obestämd form genitiv |
| genitivattributen | bestämd form |
| genitivattributens | bestämd form genitiv |


