publicerad: 2015
giljare
gilj·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. giljarna • ⟨åld.⟩ friare
Singular | |
---|---|
en giljare | obestämd form |
en giljares | obestämd form genitiv |
giljaren | bestämd form |
giljarens | bestämd form genitiv |
Plural | |
giljare | obestämd form |
giljares | obestämd form genitiv |
giljarna | bestämd form |
giljarnas | bestämd form genitiv |