publicerad: 2015
glycin
1glyc·in
[‑i´n]
substantiv
~en ~er • en växt, blåregn
| Singular | |
|---|---|
| en glycin | obestämd form |
| en glycins | obestämd form genitiv |
| glycinen | bestämd form |
| glycinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| glyciner | obestämd form |
| glyciners | obestämd form genitiv |
| glycinerna | bestämd form |
| glycinernas | bestämd form genitiv |
2glyc·in
[‑i´n]
substantiv
~et • en aminosyra
| Singular | |
|---|---|
| ett glycin | obestämd form |
| ett glycins | obestämd form genitiv |
| glycinet | bestämd form |
| glycinets | bestämd form genitiv |


