publicerad: 2015
gosing
gos·ing
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ gosig person
| Singular | |
|---|---|
| en gosing | obestämd form |
| en gosings | obestämd form genitiv |
| gosingen | bestämd form |
| gosingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gosingar | obestämd form |
| gosingars | obestämd form genitiv |
| gosingarna | bestämd form |
| gosingarnas | bestämd form genitiv |


