publicerad: 2015
grotta
1grotta
[gråt`a]
substantiv
~n grottor • större hålrum i berg – Alla sammansättn. med grott- hör till 1grotta.
| Singular | |
|---|---|
| en grotta | obestämd form |
| en grottas | obestämd form genitiv |
| grottan | bestämd form |
| grottans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| grottor | obestämd form |
| grottors | obestämd form genitiv |
| grottorna | bestämd form |
| grottornas | bestämd form genitiv |
2grotta
[gråt`a]
verb
~de ~t • ⟨vard.⟩ arbeta maniskt, ägna sig åt
| Finita former | |
|---|---|
| grottar | presens aktiv |
| grottas | presens passiv |
| grottade | preteritum aktiv |
| grottades | preteritum passiv |
| grotta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att grotta | infinitiv aktiv |
| att grottas | infinitiv passiv |
| har/hade grottat | supinum aktiv |
| har/hade grottats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| grottande | |
grotta ner sig
• ⟨vard.⟩ snöa in påInfinita former att grotta ner sig infinitiv aktiv


