publicerad: 2015
gudskrigare
guds|krig·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑krigarna gud krigare
| Singular | |
|---|---|
| en gudskrigare | obestämd form |
| en gudskrigares | obestämd form genitiv |
| gudskrigaren | bestämd form |
| gudskrigarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gudskrigare | obestämd form |
| gudskrigares | obestämd form genitiv |
| gudskrigarna | bestämd form |
| gudskrigarnas | bestämd form genitiv |


