publicerad: 2015
halogen
halo·gen
[‑je´n]
substantiv
~en ~er • halogener grundämnena fluor, klor, brom, jod och astat
| Singular | |
|---|---|
| en halogen | obestämd form |
| en halogens | obestämd form genitiv |
| halogenen | bestämd form |
| halogenens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| halogener | obestämd form |
| halogeners | obestämd form genitiv |
| halogenerna | bestämd form |
| halogenernas | bestämd form genitiv |


