publicerad: 2015
hamburgare
ham|burg·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑burgarna • biff av malet kött
| Singular | |
|---|---|
| en hamburgare | obestämd form |
| en hamburgares | obestämd form genitiv |
| hamburgaren | bestämd form |
| hamburgarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hamburgare | obestämd form |
| hamburgares | obestämd form genitiv |
| hamburgarna | bestämd form |
| hamburgarnas | bestämd form genitiv |


