publicerad: 2015
harma
harma
verb
~de ~t • uppröra, gräma: det harmar mig att jag inte sade ifrån
| Finita former | |
|---|---|
| harmar | presens aktiv |
| harmas | presens passiv |
| harmade | preteritum aktiv |
| harmades | preteritum passiv |
| harma | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att harma | infinitiv aktiv |
| att harmas | infinitiv passiv |
| har/hade harmat | supinum aktiv |
| har/hade harmats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| harmande | |


