publicerad: 2015
harskling
harskl·ing
substantiv
~en ~ar harskla
| Singular | |
|---|---|
| en harskling | obestämd form |
| en harsklings | obestämd form genitiv |
| harsklingen | bestämd form |
| harsklingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| harsklingar | obestämd form |
| harsklingars | obestämd form genitiv |
| harsklingarna | bestämd form |
| harsklingarnas | bestämd form genitiv |


