publicerad: 2015
haspel
haspel
[has´pel]
substantiv
~n hasplar • redskap el. maskindel för uppvindning av garn el. lina; vindspel, vinsch
| Singular | |
|---|---|
| en haspel | obestämd form |
| en haspels | obestämd form genitiv |
| haspeln | bestämd form |
| haspelns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hasplar | obestämd form |
| hasplars | obestämd form genitiv |
| hasplarna | bestämd form |
| hasplarnas | bestämd form genitiv |


