publicerad: 2015
hearing
hear·ing
[hi´r‑]
substantiv
~en ~ar • offentlig utfrågning ofta av sakkunniga och i kontroversiella frågor
| Singular | |
|---|---|
| en hearing | obestämd form |
| en hearings | obestämd form genitiv |
| hearingen | bestämd form |
| hearingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hearingar | obestämd form |
| hearingars | obestämd form genitiv |
| hearingarna | bestämd form |
| hearingarnas | bestämd form genitiv |


