publicerad: 2015
hornhinna
horn|hinna
substantiv
~n ‑hinnor • i ögat; till horn 1
| Singular | |
|---|---|
| en hornhinna | obestämd form |
| en hornhinnas | obestämd form genitiv |
| hornhinnan | bestämd form |
| hornhinnans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hornhinnor | obestämd form |
| hornhinnors | obestämd form genitiv |
| hornhinnorna | bestämd form |
| hornhinnornas | bestämd form genitiv |


