publicerad: 2015
hundring
hundr·ing
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ hundralapp
| Singular | |
|---|---|
| en hundring | obestämd form |
| en hundrings | obestämd form genitiv |
| hundringen | bestämd form |
| hundringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hundringar | obestämd form |
| hundringars | obestämd form genitiv |
| hundringarna | bestämd form |
| hundringarnas | bestämd form genitiv |


