publicerad: 2015
hälgångare
häl|gång·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑gångarna • fyrfotadjur som vid förflyttning sätter hela foten i marken
| Singular | |
|---|---|
| en hälgångare | obestämd form |
| en hälgångares | obestämd form genitiv |
| hälgångaren | bestämd form |
| hälgångarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hälgångare | obestämd form |
| hälgångares | obestämd form genitiv |
| hälgångarna | bestämd form |
| hälgångarnas | bestämd form genitiv |


