publicerad: 2015
hällning
häll·ning
substantiv
~en ~ar • till 1hälla 2
| Singular | |
|---|---|
| en hällning | obestämd form |
| en hällnings | obestämd form genitiv |
| hällningen | bestämd form |
| hällningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hällningar | obestämd form |
| hällningars | obestämd form genitiv |
| hällningarna | bestämd form |
| hällningarnas | bestämd form genitiv |


