publicerad: 2015
hälsingländska
häls·ing|ländska
substantiv
~n ‑ländskor 1 knappast pl.; hälsingemål2 kvinna från Hälsingland
| Singular | |
|---|---|
| en hälsingländska | obestämd form |
| en hälsingländskas | obestämd form genitiv |
| hälsingländskan | bestämd form |
| hälsingländskans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hälsingländskor | obestämd form |
| hälsingländskors | obestämd form genitiv |
| hälsingländskorna | bestämd form |
| hälsingländskornas | bestämd form genitiv |


