publicerad: 2015
hämning
häm·ning
substantiv
~en ~ar • besvärande blyghet; hinder; till hämma
| Singular | |
|---|---|
| en hämning | obestämd form |
| en hämnings | obestämd form genitiv |
| hämningen | bestämd form |
| hämningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| hämningar | obestämd form |
| hämningars | obestämd form genitiv |
| hämningarna | bestämd form |
| hämningarnas | bestämd form genitiv |


