publicerad: 2015
hand
hand
substantiv
~en händer • efter hand successivt; göra ngt för hand göra ngt huvudsakligen med händerna; ha ngt för händer hålla på med ngt; vara för handen äv. vara förhanden föreligga; vara förestående; ta hand om ngt ansvara för ngt; ha ngt till hands ha ngt tillgängligt; till handa till förfogande; gå ngn till handa biträda el. hjälpa ngn – I sammansättn. hand-, ngn gång hands- el. handa-.
| Singular | |
|---|---|
| en hand | obestämd form |
| en hands | obestämd form genitiv |
| handen | bestämd form |
| handens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| händer | obestämd form |
| händers | obestämd form genitiv |
| händerna | bestämd form |
| händernas | bestämd form genitiv |
| Övrig(a) form(er) | |
| handa | i vissa uttryck |


