publicerad: 2015
höftning
höft·ning
substantiv
~en ~ar höfta
| Singular | |
|---|---|
| en höftning | obestämd form |
| en höftnings | obestämd form genitiv |
| höftningen | bestämd form |
| höftningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| höftningar | obestämd form |
| höftningars | obestämd form genitiv |
| höftningarna | bestämd form |
| höftningarnas | bestämd form genitiv |


