publicerad: 2015
idéhistoriker
idé|hist·or·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ idéhistoria
| Singular | |
|---|---|
| en idéhistoriker | obestämd form |
| en idéhistorikers | obestämd form genitiv |
| idéhistorikern | bestämd form |
| idéhistorikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| idéhistoriker | obestämd form |
| idéhistorikers | obestämd form genitiv |
| idéhistorikerna | bestämd form |
| idéhistorikernas | bestämd form genitiv |


