publicerad: 2015
illbatting
ill|batt·ing
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ okynnigt barn
| Singular | |
|---|---|
| en illbatting | obestämd form |
| en illbattings | obestämd form genitiv |
| illbattingen | bestämd form |
| illbattingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| illbattingar | obestämd form |
| illbattingars | obestämd form genitiv |
| illbattingarna | bestämd form |
| illbattingarnas | bestämd form genitiv |


