publicerad: 2015
inkörning
in|kör·ning
substantiv
~en ~ar • särsk. till inkörd 1
| Singular | |
|---|---|
| en inkörning | obestämd form |
| en inkörnings | obestämd form genitiv |
| inkörningen | bestämd form |
| inkörningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| inkörningar | obestämd form |
| inkörningars | obestämd form genitiv |
| inkörningarna | bestämd form |
| inkörningarnas | bestämd form genitiv |


