publicerad: 2015
insortering
in|sort·er·ing
substantiv
~en ~ar • till sortera 1
| Singular | |
|---|---|
| en insortering | obestämd form |
| en insorterings | obestämd form genitiv |
| insorteringen | bestämd form |
| insorteringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| insorteringar | obestämd form |
| insorteringars | obestämd form genitiv |
| insorteringarna | bestämd form |
| insorteringarnas | bestämd form genitiv |


