publicerad: 2015
insättare
in|sätt·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑sättarna • till insätta 3
| Singular | |
|---|---|
| en insättare | obestämd form |
| en insättares | obestämd form genitiv |
| insättaren | bestämd form |
| insättarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| insättare | obestämd form |
| insättares | obestämd form genitiv |
| insättarna | bestämd form |
| insättarnas | bestämd form genitiv |


