publicerad: 2015
kabinettskammarherre
kab·in·etts|kammar·herre
substantiv
~n ‑kammarherrar kabinett 3 kammarherre
| Singular | |
|---|---|
| en kabinettskammarherre | obestämd form |
| en kabinettskammarherres | obestämd form genitiv |
| kabinettskammarherren | bestämd form |
| kabinettskammarherrens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kabinettskammarherrar | obestämd form |
| kabinettskammarherrars | obestämd form genitiv |
| kabinettskammarherrarna | bestämd form |
| kabinettskammarherrarnas | bestämd form genitiv |


