publicerad: 2015
kapucinmunk
kapuc·in|munk
hellre än kapuc·in·er|munk
substantiv
~en ~ar kapucin 1 munk 1
| Singular | |
|---|---|
| en kapucinmunk (en kapucinermunk) | obestämd form |
| en kapucinmunks (en kapucinermunks) | obestämd form genitiv |
| kapucinmunken (kapucinermunken) | bestämd form |
| kapucinmunkens (kapucinermunkens) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kapucinmunkar (kapucinermunkar) | obestämd form |
| kapucinmunkars (kapucinermunkars) | obestämd form genitiv |
| kapucinmunkarna (kapucinermunkarna) | bestämd form |
| kapucinmunkarnas (kapucinermunkarnas) | bestämd form genitiv |


