publicerad: 2015
kemikalie
kem·ik·alie
[‑a`lie]
substantiv
~n ~r • mest i pl.; kemiskt preparat
| Singular | |
|---|---|
| en kemikalie | obestämd form |
| en kemikalies | obestämd form genitiv |
| kemikalien | bestämd form |
| kemikaliens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kemikalier | obestämd form |
| kemikaliers | obestämd form genitiv |
| kemikalierna | bestämd form |
| kemikaliernas | bestämd form genitiv |


