publicerad: 2015
klackning
klack·ning
substantiv
~en ~ar 1 till klacka 12 till klacka 2
| Singular | |
|---|---|
| en klackning | obestämd form |
| en klacknings | obestämd form genitiv |
| klackningen | bestämd form |
| klackningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| klackningar | obestämd form |
| klackningars | obestämd form genitiv |
| klackningarna | bestämd form |
| klackningarnas | bestämd form genitiv |


