publicerad: 2015
kontinuum
kon·tinu·um
[‑ti`nu‑ el. ‑ti´nu‑]
oböjligt substantiv
• den ordnade mängden av alla reella tal; äv. allmänt obruten följd: ett kontinuum
| Singular | |
|---|---|
| ett kontinuum | obestämd form |
| ett kontinuums | obestämd form genitiv |


