publicerad: 2015
kontraktsbrott
kon·trakts|brott
substantiv
~et; pl. ~ kontrakt 1 brott 1
| Singular | |
|---|---|
| ett kontraktsbrott | obestämd form |
| ett kontraktsbrotts | obestämd form genitiv |
| kontraktsbrottet | bestämd form |
| kontraktsbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kontraktsbrott | obestämd form |
| kontraktsbrotts | obestämd form genitiv |
| kontraktsbrotten | bestämd form |
| kontraktsbrottens | bestämd form genitiv |


