publicerad: 2015
korpa
korpa
[kår`pa]
verb
~de ~t 1 ⟨vard.⟩ hugga för sig, roffa2 hacka med korp; till korp 2
| Finita former | |
|---|---|
| korpar | presens aktiv |
| korpas | presens passiv |
| korpade | preteritum aktiv |
| korpades | preteritum passiv |
| korpa | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att korpa | infinitiv aktiv |
| att korpas | infinitiv passiv |
| har/hade korpat | supinum aktiv |
| har/hade korpats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| korpande | |
| Perfekt particip | |
| en korpad + substantiv | |
| ett korpat + substantiv | |
| den/det/de korpade + substantiv | |
korpa åt sig
• burdust hugga för sigInfinita former att korpa åt sig infinitiv aktiv


